Carnavals Ajouter aux favoris

Met carnaval paradeer je niet alleen, je wordt een carnavalsganger. En het begint allemaal met de Clet’che: een unieke vermomming, in elkaar geflanst, kleurrijk, soms geërfd, maar altijd met trots gedragen.

Elke Clet’che is een weerspiegeling van jezelf: een vleugje humor, een vleugje gekte, een knipoog naar traditie. Er zijn geen regels: vrij, eigenzinnig, levendig, het belichaamt de geest van de band.

Ruim van tevoren voorbereid of de dag ervoor in elkaar gezet, is het een bonte mix van stoffen, gekke accessoires en misplaatste voorwerpen. Het is niet zomaar een outfit: het is een feestelijk statement.

Als je je Clet’che draagt, zeg je luid en duidelijk: “Ik ben hier en ik leef carnaval met volle teugen”.

Dat is het, je hebt je keuze gemaakt: je clet’che zit op zijn plaats en je bent getransformeerd in een echte Masquelour, de naam die carnavalsliefhebbers met trots dragen.

Je maakt nu deel uit van de grote carnavalsfamilie. Je hoeft je alleen nog maar bij de bende te voegen, luchthartig en trots, klaar om de straten te rocken op het ritme van het feest!

De “kapel” is geen kerk, maar een huis of privéterrein dat is omgetoverd tot een feestelijke stopplaats. De plaatselijke bevolking opent haar deuren voor de carnavalsgangers en biedt eten, drinken en menselijke warmte in het hart van de bende.

Het is een plek waar je je clet’che kunt nemen, zingen, lachen en proosten in een unieke sfeer van lokale specialiteiten en een vriendelijk decor. De kapel is veel meer dan een pauze: het is een plek om te delen waar de ziel van het carnaval verweven zit.

De Bergues bende is niet meer weg te denken van hun beroemdeBergues kaas en worst toss!

Het is een langverwacht, vrolijk, een beetje gek… en heerlijk moment!

Dus scherp je reflexen en zet je beste gil klaar: kom om 17.00 uur samen onder het balkon van het stadhuis om te proberen een van deze kostbare victualiën te vangen die in de menigte worden gegooid!

Een uur van uitzinnig gejoel, met de Masquelours dansend en zingend rond de muzikanten op de muziektribune.

De rigodon gaat in overdrive, de stemmen verenigen zich en de finale is een eerbetoon aan Cô-Pinard, gevolgd door de legendarische Cantate à Jean Bart.

Een krachtig, levendig moment, vol emotie en traditie.